Podstawowe techniki biblioterapeutyczne, stosowane w zależności od założonych celów, poruszanego problemu, składu uczestniczącej grupy, przewidzianych efektów, miejsca i czasu zajęć to:
✗ głośne, samodzielne czytanie tekstów przez dzieci,
✗ czytanie wyselekcjonowanych tekstów przez prowadzącego,
✗ słuchanie tekstów biblioterapeutycznych o charakterze relaksacyjnym lub
aktywizującym,
✗ dyskusja nad czytanym utworem (czasami zdarza się, że mówienie o książce jest
pretekstem do innej rozmowy, jest wstępnym elementem terapii poprzedzającym
poruszenie problemów bliższych uczestnikom niż te, o których traktuje utwór),
✗ pisanie listu do bohatera literackiego,
✗ wymyślanie innego zakończenia utworu,
✗ wchodzenie w rolę wybranego bohatera i przedstawienie scenek (drama)
inspirowanych sytuacją literacką,
✗ wykonywanie ilustracji do czytanego utworu obrazującej jego nastrój,
✗ wykonywanie prac plastycznych ilustrujących emocje dzieci wywołane czytanym
utworem,
✗ mandala, czyli buddyjska technika uspokajająca, która ma wywołać refleksję oraz
poprawić koncentrację, która doskonale spełnia również rolę integracyjną grupy
i pobudza do pracy twórczej (malowanie, rysowanie, usypywanie z piasku,
kasztanów, patyczków, grochu itp., mandale można stosować nie tylko w klasie,
ale również w terenie, np. podczas zajęć na boisku szkolnym lub na wycieczce).
Podstawowe techniki biblioterapeutyczne
